Giganci ze stali / Real Steel

Tym razem coś dla prawdziwych mężczyzn... no dobra... dla dzieci ;) Po obejrzeniu trailera i przeczytaniu kilku recenzji jakoś nie mogłem się zabrać do obejrzenia tego filmu. Ot próba zrobienia kolejnego Transformersa w nieco innej oprawie. Nastał jednak taki dzień, że nie przełączyłem HBO i ów film pojawił się na ekranie telewizora. 

W roli głównej Hugh Jackman, znany m.in. z X-Mena, wciela się w rolę byłego boksera. Charlie Kenton (Hugh Jackman), najlepsze lata ma już za sobą. Zajmuje się walkami robotów w miejscach o raczej wątpliwej reputacji. Kolejne walki przegrywa, kończą się pieniądze, rosną długi... i w takich okolicznościach poznaje swojego 11-letniego syna Maxa (w tej roli wschodząca baaaaardzo młoda gwiazda kina Dakota Goyo). Cóż... mimo swoich niechęci musi się nim zająć po śmierci swojej partnerki, którą opuścił 10 lat wcześniej. Jaki ojciec, taki syn. Widać to bardzo wyraźnie. Oboje wyszczekani, sarkastyczni, uparci i nie słuchający rad. Gdy kolejny robot Charliego ulega zniszczeniu podczas walki sprawy komplikują się jeszcze bardziej. Dziwnym trafem w tym czasie Max z błota odkopuje stary model robota treningowego. A, że upór ma po ojcu, doprowadza robota to stanu używalności i przekonuje Charliego do załatwienia mu walki. Pierwsza walka... i zwycięstwo!. W ten sposób na dobre "młody" wciągną się w walki robotów. Długi ojca jednak dają się we znaki i szybko zarobione pieniądze na kolejnych walkach znikają w kieszeniach "wierzycieli". Robot Maxa nazywany Atom, szybko zostaje zauważony przez "komercję", a to za sprawą dość nietypowego sposobu tanecznego wejścia na ring ;) Dzięki temu dochodzi do ostatniej konfrontacji z niepokonanym Zeusem...

Mroczne Cienie / Dark Shadows

Kolejny "romans" Johnniego Deppa i Tima Burtona z cyklu dziwne makijaże i jeszcze dziwniejsze stroje... albo na odwrót.

Tym razem przygodę zaczynamy w XVIII w. kiedy to Barnabas Collins (w tej roli Johnny Depp), młody dziedzic rybnej fortuny łamie serce pewnej dziewczynie z niższych sfer. Niestety dla Barnabasa, owa dziewczyna posiadała dość specyficzne... cechy, była wiedźmą (w sumie jedna z bardziej rozpowszechnionych cech kobiecych ;). Zdruzgotana odrzuceniem miłości zamienia biednego Barnabasa w wampira i... zamyka w trumnie zakopując w lesie. W międzyczasie zabijając jego prawdziwą miłość. I tak sobie leży nieszczęsny Barnabas przez 200 lat, aż pewnego dnia robotnicy wykopują trumnę i ja otwierają. Możemy sobie wyobrazić jak bardzo suszyło Barnabasa przez te wszystkie lata. Cóż... było to ostatnie wykopalisko robotników. Po obfitym posiłku Barnabas wyrusza do swojej dawnej posiadłości, zamieszkiwanej obecnie przez potomków Collinsów. Po drodze przez miasteczko ma coraz szerzej otwarte oczy... cóż... lata 70-te niejednego wprawiłyby w osłupienie ;) Z pewnym niedowierzaniem, ale jednak rodzina go akceptuje (hmmm wcale nie dlatego, że Barnabas pokazał liczne skarby zgromadzone w skrytkach zamku). Wszystko byłoby pięknie i cacy, gdyby nie jeden mały szczegół...

Nagrody w Cannes rozdane!! :)

63. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes zakończony.

Złota Palma: "Miłość" Michaela Hanekego
Grand Prix: "Reality" Matteo Garrone
Nagroda główna jury: "The Angels' Share" Kena Loacha
Złota Kamera (za debiut reżyserski): Benh Zeitlin ("Beasts of the Southern Wild")
Najlepszy reżyser: Carlos Reygadas ("Post Tenebras Lux")
Najlepsza aktorka: Cosmina i Cristina Stratan ("Za górami" Cristiana Mungiu)
Najlepszy aktor: Mads Mikkelsen ("Polowanie" Thomasa Vinteberga)

Spadkobiercy / The Descendants

Odejdźmy trochę od kina akcji, przygód i horrorów. Film "Spadkobiercy" jest ekranizacją bestsellerowej powieści Kaui Hart Hemmings. opowiada o losach prawnika Matta Kinga, zajmującego się nieruchomościami. Podstawą fabuły są trzy wydarzenia. Żona Matta ulega ciężkiemu wypadkowi i przebywa w szpitalu w stanie śpiączki; w międzyczasie Matt - potomek jednej z rodzin królewskich na Hawajach dowiaduje się o ogromnym spadku, który zostaje przekazany jemu i nastu jego kuzynom. Ostatnim wydarzeniem, które rzutuje na cały film jest informacja od córki Matta, że jego ukochana żona od dawna go zdradzała. 

I tak oto towarzyszymy głównemu bohaterowi w emocjonalnym przedzieraniu się przez coraz to nowe, życiowe trzęsienia ziemi. Po tragicznym wypadku żony Matt musi nagle stać się przykładnym ojcem dla córek, jednocześnie starając się w jak najłagodniejszy sposób przygotować je do "odejścia" matki. Lekarze bowiem nie pozostawiają przed nim złudzeń, że to tylko kwestia czasu. Początki są dość nieudolne. Brak porozumienia z córkami, sprzyja powstawaniu komicznych sytuacji. Jakby tego było mało, ogromny spadek w postaci przepięknie położonej ziemi na Hawajach staje się powodem sporów w licznej rodzinie spadkobierców. Czy sprzedać ziemię pod inwestycje hotelową, która zniszczy przepiękny i dziewiczy kawałek przyrody? A przez to wszystko przewija się ogromna emocjonalna, wewnętrzna burza w umyśle Matta, po tym, jak dowiaduje się o zdradach żony....

Dom Latających Sztyletów

Ah... co to był za film :) Dość mało popularne w Polsce kino chińskie potrafi być na prawdę rewelacyjne. Wrażenia później, najpierw coś o fabule. "Dom latających sztyletów" to dzieło reżysera Yimou Zhanga. Zostajemy przeniesieni do czasów dynastii Tang (końcówka pierwszego tysiąclecia naszej ery). W chinach narasta coraz większy opór przeciwko rządzącym. Powstaje wiele bastionów oporu, a jednym z najgroźniejszych staje się Dom Latających Sztyletów. Spisek kontra spisek, intryga kontra intryga, która strona okaże się sprytniejsza? 

Oficerowie cesarskiej policji z prowincji Feng Tian: Jin i Leo, dostają zadanie schwytania nowego przywódcy organizacji. Podejrzenia padają na niewidomą, piękną tancerkę Mei. Udaje im się ją aresztować, jedna nie uzyskujążadnych informacji. Pojawia się pomysł, intryga, sprytny plan. Jin odgrywa rolę zakochanego w tancerce i pomaga jej uciec z więzienia. Ma nadzieję, że ta doprowadzi ich od siedziby organizacji. Na początku plan układa się pomyślnie. Jest jednak coraz trudniej. Wojska cesarza wysyłane w pogoń za uciekinierami nie są wtajemniczone w intrygę i Jin musi mordować swoich podwładnych, by zyskać zaufanie Mei. W końcu docierają tam, gdzie zamierzali...

Kobieta w czerni / The Woman in Black

Coś dla fanek Daniela Radcliffa ;) I tym razem "Stary Portier" stawia czoła siłom ciemności. Arthur Kipps, młody notariusz (w tej roli Daniel Radcliff) przyjeżdża do małego miasteczka żeby uporządkować sprawy spadkowe pewnej zmarłej właścicielki domu na Węgorzowych Moczarach (nazwa iście horrorowa). Od samego początku natrafia na pewien opór ze strony mieszkańców miasteczka, którzy stają się nad wyraz małomówni, gdy ten wypytuje o zmarłą i o jej posiadłość. W końcu udaje się w mroczne miejsce i postanawia sam przeszukać dom w celu odnalezienia wszystkiego, co mogłoby mu pomóc w czynnościach notarialnych ;) I pojawia się... kobieta w czerni. Zawsze po tym, gdy ktoś ją zobaczy, w miasteczku umiera dziecko. 

Generalnie temat dość oklepany, zabiegi mające na celu wprowadzenie grozy (trzeszczące drzwi, bujający się fotel itp...) oklepane, muzyka... nawet ujdzie. Po zwiastunach spodziewałem się czegoś więcej. Może dlatego pozostał pewien niedosyt. Film ten jest jednym z wielu horrorów, które owszem... czasem mogą wprowadzić lekki stan podekscytowania, ale bez fajerwerków. Gra Radcliffa.... no właśnie...

Skóra, w której żyję / La piel que habito

Tym razem coś o filmie, który wywarł na mnie całkiem spore wrażenie. Pedro Almodóvara chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Generalnie nie jestem zagorzałym fanem jego twórczości. Od czasu do czasu przy okazji wpadał mi w ręce jakiś jego film, ale nigdy nie polowałem za jego nowymi produkcjami. Tym razem było podobnie. Ot randka, kino... i Almodówar. 

Almodówar zabrał się za ekranizację powieści "Tarantula" autorstwa Thierry Jonqueta. Początek filmu nie wprawia w osłupienie. Robert Ledgard, lekarz, chirurg plastyczny (w tej roli Antonio Banderas) od czasu śmierci swojej ukochanej żony w wypadku samochodowym (spaliła się) postanawia stworzyć nowy rodzaj skóry, która byłaby odporna na wszelkiego rodzaju próby uszkodzenia i mogłaby ratować ludzkie życie. Ekscentryczny chirurg zdobył wszystko, co było niezbędne do prowadzenia eksperymentów. W swoim domu stworzył laboratorium, zaufaną współpracownicą opiekującą się wszystkim została Marilia, która opiekowała się nim od dziecka. I najważniejsze, nieodzowny przy każdych eksperymentach królik doświadczalny. Jest nim tajemnicza Vera, o której na samym początku nic nie wiemy. W pewnym momencie wydawało mi się, że może to być żona Roberta, ale...

In Time / Wyścig z czasem

Generalnie je nie jestem fanem aktorskiej gry Justina Timberlakea, ale... no muszę przyznać, że radzi sobie coraz lepiej. Tym razem wcielił się w rolę Willa Salasa w filmie Andrew Niccola "Wyścig z czasem" (In Time). 

W dość "niedalekiej" przyszłości powstaje problem przeludnienia Ziemi. Wprowadzono zatem reglamentację czasu życia. Czas stał się najważniejszym dobrem i ogólnie obowiązującą walutą. Bogaci uzyskali wieczne życie... biedni... muszą walczyć o każdą minutę. Dodatkowo świat podzielono na strefy. Zamieszkują je ludzie w zależności od swojej "zasobności" czasowej. Ostatnia, dwunasta strefa jest domem Willa. Po śmierci matki, której zabrakło kilku sekund, Will postanawia się zemścić. W międzyczasie pościg za nim rozpoczynają strażnicy czasu. W walce z czasowymi bogaczami Will niespodziewanie zyskuje sojusznika w osobie uroczej, "wielkookiej" Sylvii - dziedziczki czasowego krezusa ( tej roli zobaczymy Amandę Seyfried). 

Trzeba przyznać, że pomysł całkiem ciekawy. Dość bezpośrednie pokazanie, że czas to pieniądz. Fabuła wciąga, acz czasem dialogi są zbyt przewidywalne, proste i trywialne. Jednak film ogląda się z zaciekawieniem. Efekty specjalne nie pozostawiają niedosytu...

Piekielna zemsta / Drive angry

Piekielna zemsta to kolejny film o dobrym, złym, dobrym, który kiedyś był zły... itd... W głównej roli zobaczymy Nicolasa Cage`a. Mam wrażenie, że jego ostatnie role są dość... monotematyczne i jakoś tak permanentnie związane z piekłem.

Fabuła dość prosta... Milton (Nicolas Cage) będąc już w piekle dowiaduje się o zamordowaniu swojej córki przez przywódcę satanistycznej sekty Jonaha Kinga (w tej roli zobaczymy Billiego Burke). A do tego, ów satanista porywa córkę zamordowanej, by złożyć ją w ofierze. Po tym wszystkim niezwyciężony Milton ucieka z piekła i postanawia uratować dziecko i pomścić córkę.... tiaaaaaa mroczne spojrzenie, bezwzględność... na swej drodze spotyka Piper (przeurocza Amber Heard), którą oczywiście ratuje z rąk brutalnego narzeczonego, a ta odwdzięcza mu się towarzyszeniem podczas strzelanin, walk i ratowania świata. Jedyną chyba rolą, która mnie w jakiś sposób uwiodła jest tajemniczy "Księgowy" grany przez Wiliama Finchera - wysłannik piekieł wyruszający za Miltonem, by go sprowadzić ponownie do piekła...

Sunset Limited

Aż dziw, że "przegadany" film może tak wciągnąć.

Sunset Limited to adaptacja sztuki teatralnej Cormaca McCarthyego (znanego z takich bestselerów jak choćby "To nie jest kraj dla starych ludzi" lub "Droga"). Wyreżyserowania podjął się jeden z dwóch głównych bohaterów: Tommy Lee Jones.

Zanim przystąpiłem do oglądania, przeczytałem opis filmu... w sumie, nie powalał. Ot kolejny film oparty na pseudo filozoficznych wywodach wplecionych w ckliwą historię i problemy życiowe Amerykanów. Jednak wcisnąłem "play", no bo jakże nie ulec urokowi gry aktorskiej takich sław jak Samuel L. Jackson i Tommy Lee Jones.

Fabuła dość banalna. Pewien profesor (w tej roli Tommy Lee Jones) próbuje rozwiązać swoje życiowe problemy poprzez dość szybkie i drastyczne zakończenie swojego żywota na stacji metra. Chwilowo odwodzi go od tego pomysłu pewien nawrócony, były więzień (Samuel L. Jackson). I tu zaczyna się cała "akcja" filmu. Siedzą we dwójkę w starej, obskurnej "czynszówce" i zaczynają rozważania na wszelakie tematy dotyczące istnienia, nieistnienia, życia, śmierci, Boga, ludzi................ dialogi przerywa od czasu do czasu nalanie zupy, lub kawy.... Niby banalne... ale siedziałem, oglądałem, słuchałem... i oderwać się nie mogłem...










Znakomite role obu aktorów tym bardziej trzeba docenić, że zdecydowanie trudniej utrzymać współczesnego widza w fotelu samym dialogiem, bez akcji, strzelania, albo wielkich dramatów i efektów specjalnych. Czasem, przez ułamki sekund kwestie nawróconego więźnia mogą się wydawać trochę sztuczne i zbyt patetyczne, ale to tylko złudzenie. Przejmujące dialogi, gra słowem, mimiką, uczuciem... Jak na razie najlepsze, filmowe przedstawienie teatralne.

Gatunek:      Dramat, Psychologiczny

Reżyseria:    Tommy Lee Jones
Scenariusz: Cormac McCarthy
Obsada:       Tommy Lee Jones

                      Samuel L. Jackson